En zo ging het verhaal dus van mond tot mond. Want prompt op de dag dat ik zou gaan fotograferen bij een familie voor een ouderlijk huis sessie, kwamen ze iemand van een ándere familie tegen die met pijn in zijn hart vertelde dat zijn ouderlijk huis was verkocht. Té toevallig dat ik die dag zou komen natuurlijk, dus vol enthousiasme vertelden ze over mij. En zo kwam het dat ik enkele maanden later afreisde naar het oosten van het land; Vierlingsbeek, een klein plaatsje vlak bij de Duitse grens. Deze lieve mensen hadden zo’n 45 jaar geleden dit huis grotendeels zelf gebouwd en er drie kinderen groot gebracht. Een heerlijk bungalow achtig huis met een fantastisch grote tuin er omheen. De behoefte om te verhuizen was er eigenlijk nooit, tot het schattige huisje aan de overkant (letterlijk te zien vanuit hun eigen raam) te koop kwam. Een huisje waarvan ze altijd zeiden: als we ooit…, dan naar dat huisje. Hun roeping dus!
Op een wisselvallige woensdagmiddag mocht ik de sfeer van deze fijne plek vastleggen. Nadat ik de (groot)ouders tijdens hun dagelijkse kopje koffie had vastgelegd en een uitgebreide rondleiding had gehad, druppelde de rest van de familie langzaam binnen: kinderen en kleinkinderen. Er was verse appeltaart en tussen de buien door werd er door de kinderen gespeeld in de tuin. Het leuke van zo’n shoot is, dat het voor de familie ook altijd een bijzonder samenzijn is. Dus win-win!
