Het zal je maar gebeuren. Je bent zielsgelukkig met je gezin, hebt met elkaar twee kinderen, woont in een net prachtig verbouwd huis in Den Haag en dan slaat het noodlot toe, als donderslag bij heldere hemel. Dit gebeurde mijn vriendin Renée en haar man Sander. In december 2021 werd hij gediagnosticeerd met kanker. Hij bleek ongeneeslijk ziek. Voor velen een nachtmerrie, voor hen was dit werkelijkheid. Een jaar van veel pijn, verdriet en vele ziekenhuisbezoeken volgde. Hun leven samen veranderde snel. Daarom stelde ik Renée voor om bij haar te komen fotograferen. Het gezin vast te leggen zoals ik dat bij vele gezinnen doe. Gewoon thuis, in ontspannen sfeer tijdens de alledaagse bezigheden, als herinnering voor later. Ondanks dat ik enige twijfel bij haar bespeurde omdat ze Sander liever op een andere manier wilde blijven herinneren, wist ik haar gelukkig te overtuigen van de waarde van dit soort foto’s. Niet alleen voor haarzelf maar ook (of vooral?) voor de kinderen.
In september 2022 had ik de eer om hun mooie gezin vast te leggen. Renée en haar dochter bereidde een ontbijtje en Sander kwam uit bed. Hij hield het ondanks zijn zwakke toestand wonderenswaardig goed vol, maakte grapjes en deelde goed en scherp mee met het ’30 seconds’ spelletje dat ze speelden. Toeval of niet, maar de volgende dag werd Sander zieker en was het begin van het einde ingezet. Ik had geen dag later moeten komen.
Hoewel ik er van uit ging dat Renée helemaal niet wilde dat ik deze foto’s zou gebruiken op mijn website, stelde ze lief als ze is zelf voor om dat juist wel te doen. “Dit is zo waardevol, hier moet je mee naar buiten treden. Het zal voor heel veel mensen van onschatbare waarde zijn”. Zodoende hierbij een paar foto’s uit de serie die ik die dag maakte. Hun leven vereeuwigd zodat ze altijd terug kunnen gaan naar de liefde die ze met elkaar hadden.
